nietutejszy

Sama dobrze wiesz że też nie chciałbym abyśmy się w tym zatracili, co prawda o mnie tutaj najmniej tutaj chodzi, zimny skurczybyk pozbawiony uczuć biorę od Ciebie jedynie to czego potrzebuję niewiele dając od siebie. Pewnie masz rację, może zasługuję na coś innego, ale sama dobrze wiesz jak ciężko znaleźć kogoś kto pasowałby do Ciebie tak jak Ty pasujesz do mnie, wiesz też że za nic nie znajdę takiej kobiety jak Ty której przy okazji zaspokajania własnych pragnień nie zrobiłbym krzywdy.

Piszesz że nigdy czegoś takiego, ja też nigdy nie spotkałem nikogo kto potrafiłby dać tyle siebie w tak krótkim czasie jak nasze spotkania, i pozostawiać po sobie takie pożądanie z nadzieją na kolejne jeszcze bardziej gorące spotkanie, i to zanim jeszcze wyjdziemy za drzwi. Znam tylko jedno określenie na coś co nas spotkało, na coś co nas spotyka za każdym razem kiedy już w końcu mogę Cię wziąć w ramiona, Bajka która z marzeń ziściła się w tej całej szarej rzeczywistości. Nie wierz w to że ktoś potrafi mi dać choćby odrobinę więcej niż TY, chyba nawet Ty w to nie wierzysz, jest to po prostu niemożliwe. Zauważ że my cały czas jeszcze poznajemy siebie samych, poznajemy siebie nawzajem, posuwamy się do przodu z tym naszym szaleństwem.

A propo kolejnych spotkań, mówiłaś przy rozstaniu że nie ubierzesz następnym razem majtek, to dla Twojej wygody dla mnie byłoby super gdybyś swoje piękne piersi pozbawiła tej twardej zbroi która mi przeszkadza od samego początku po koniec kiedy musisz to zdjąć co zabiera za dużo czasu, który chciałbym poświęcić na ich dotknięcie i pieszczoty.

Nie śnisz mi się po nocach, budzę się jednak w środku nocy pragnąc Twojego ciała, Twoich ust.

Będę czekał cierpliwie, może nie do końca cierpliwie ale cichutko na Ciebie, na to aż mnie zawołasz.

Spotkałem kogoś kto zawładnął bez reszty moją duszą i ciałem. Raz spojrzałem w jej oczy, i po mnie. To wcale nie był żart, zobaczyłem ją jeden jedyny raz i wiedziałem że to czego szukałem, to za czym goniłem cały czas przeganiany jak zły pies stoi właśnie przede mną. Wiele dni minęło zanim zacząłem ją poznawać po sylwetce, po tym jak się porusza. Jedynie spojrzenie jej w oczy odbierało mi mowę i władzę nad  ciałem. Poznałem ją w końcu osobiście i po wielokrotnym sprawdzeniu zastałem przyjęty jako jej chłopak. Biegałem za nią nie bacząc na nic, jedynie pieniędzy nie miałem i za grosz pojęcia jak z taką piękną kobietą rozmawiać, postępować. Nikt mnie tego nie nauczył. Jedyne co, to przy niej było cudownie.

Tak zostało do dzisiaj, jedyna różnica polega na tym, że nauczyła mnie gdzie jest moje miejsce przy niej.

Amory, kiedyś tak dzikie, takie nierealne aż, zaczęły schodzić do ziemi do tego stopnia iż szoruję po ostrym żwirze całym ciałem gubiąc jej delikatne i piękne ciało. Dopóki śpi a ja mogę ją tulić, głaskać jestem tym który może ją wielbić. Po jej przebudzeniu walczę o swoje prawa. Chociaż i to jest nie prawdą, walczę żeby nie być dla niej ciężarem którego przecież ona nie zamierza nieść przez całe życie.

Piękne igraszki z nią zawsze kończyły się bólem mięśni, bólem karku i wszystkich używanych przy tym najmniejszych nawet mięśni. Podczas nawet najmilszych chwil dla nas obojga, ja walczyłem z nią aby jej i sobie sprawić przyjemność. Wspaniały kochanek dopóki w czymś nie przeholował, od razu była ostra reprymenda, nawet w najczulszym momencie.

Wiele razy tułałem się od jednych do drugich ramion, szukając spokoju który mogłem mojej pani przynieść w darze, chociaż nigdy nie było to docenione. Widoczne były zawsze te złe czasy kiedy napastowałem ją w dzień i w nocy.

Teraz nie jest inaczej.

Stary jestem i schorowany, minął czas wesołego ogiera ale żyć się przecież chce dalej, jeszcze krew płynie i człowiek ma swoje potrzeby które co prawda coraz trudniej zaspokoić. W domowych pieleszach nie mam na to najmniejszych szans. Byłem kiedyś szukać spokoju u pani bawiących panów za pieniądze, wypaliła mi w twarz, że ona lekarzem nie jest. To samo słyszę niemal codziennie w domu, bez słów ale dokładnie to samo.

Szukałem wiele lat, najczęściej w sieci kogoś kto chciałby dzielić ze mną ten trudny dla mnie czas, kto chciałby jeszcze czerpać z tego co mogę przecież dać drugiemu człowiekowi nie bacząc na moje ograniczenia, nie bacząc na ciało wytresowane do tego stopnia, że samo już nie potrafi niczego zrobić bez wyraźnych komend- siad- aport.

Po wielu latach takiej tułaczki odpowiedziała pani która nie chciała krótkiego spotkania w aucie lub wizyty w hotelu. Potrzebowała widać właśnie mnie.

Chwilę pisaliśmy do siebie i już podejrzewałem, że pani przechodzi trudny w życiu każdej kobiety czas.

Pierwsze spotkanie tak zaaranżowane przeze mnie aby to ona wiedziała kogo ma spotkać a nie ja. Przeszła obok mnie mówiąc dzień dobry, poszedłem za nią. Kobieta nawet zgrabna chociaż wśród innych niczym się nie wyróżniająca. Pierwsze co przyszło mi do głowy to myśl że po tym spotkaniu będę spławiony jak już wiele razy bywało. Pani jednak nawet pozwoliła się dotknąć i miała wyraźną przyjemność z tego. Po kilku spotkaniach powiedziała sama, że jak tylko zobaczyła zmierzwione siwe włosy i oczy, wiedziała już że dale szukać nie musi.

Pierwsze spotkanie, lekko zawiedziona pod koniec jednak już wyraźnie zadowolona z wyboru. Każde kolejne spotkanie utwierdzało nas oboje, że to właśnie to czego szukaliśmy od tylu lat. Pierwsze kilka spotkań kończyło się tym że nie mogła zrobić kroku tak ją bolały uda, czy raczej coś jej tam przeszkadzało. Dla mnie porażka. Po kilku następnych szept teraz przytul mnie mocno, tylko po to by ochłonąć i nabrać oddechu, uspokoić się w ramionach tego który był jej w tym momencie najbliższy. Potem świergot, paplanie na różne tematy, najczęściej nie kończone żeby przejść dalej aż w końcu sama nie wiedziała co i o czym mówi. Ćwiczenia tak intensywne, że pot spływał po nas niemalże tworząc kałuże pod nami, a zmęczenie, ból mięśni, obolałe kończyny? Nic z tego, owszem zawroty głowy, patrzenie na słońce za  oknem, bo zegarki były zupełnie nieczytelne, próby określenia czasu, godziny w której teraz jesteśmy. I cały czas nie ona, nie ja tylko my. Zmienia to się dopiero podczas wychodzenia i w samochodzie.

Zawsze można znaleźć kogoś do kogo się pasuje, nie trzeba tutaj żadnych uczuć, żadnej umowy czy słów żeby zaspokoić to co w nas drzemie. Jak to powiedziała ta pani niedawno- cały czas to robisz za każdym razem niby tak samo a jakże inaczej, każdy dotyk jest inny bardziej zmysłowy bardziej pożądliwy- I był to dosłowny cytat tej pani. Piękna, najpiękniejsza ocena możliwości mężczyzny z ust zaspokojonej kobiety.

Skromna pani która jest zaszczuta w domu ( a może nie? ) potrafi wynieść faceta pod same gwiazdy, potrafi dać to czego szukał tyle lat błąkając się z jednych ramion w drugie nie znajdując nigdzie tego ciepła i spokoju, tego zaspokojenia spokoju myśli i pragnień.

Bardzo długo zbierałem się żeby napisać do Ciebie drugi nieprzyzwoity list . Na pierwszy można powiedzieć że mi nie odpowiedziałaś , nawet nie chciałaś go skomentować a ja takie marzenia mam od zawsze . Wiem że sama siebie nie lubisz ale dla mnie zawsze byłaś i jesteś ideałem kobiety , i nie zmienia tego nawet to że inne są młodsze że jakieś tam są ładniejsze , to Ty byłaś od zawsze Tą która przychodzi człowiekowi na myśl gdy o kobietach myśli . Dla mnie jesteś najpiękniejszą istotą jaką udało się Bogu stworzyć , i za to jestem mu wdzięczny , i tylko dla tego nie odszedłem od wiary chociaż jeszcze przed poznaniem Ciebie bardzo wątpiłem w Jego istnienie . Kiedyś zaproponowałaś dosyć nieśmiało abym użył czegoś do naszych zabaw łóżkowych , czy to miodu czy kiełbaski . Nie zrobiłem tego nigdy ponieważ jeżeli tylko mi pozwolisz będę pił z Ciebie nawet gdy tam uszka nie będzie ale Ciebie nie miód jakiś to Ty słodsza od miodu jesteś . Jadłbym wszystko czego dotkniesz lecz wolałbym jeść Ciebie , próbować Cię centymetr po centymetrze . Lecz wszystko to nie wtedy kiedy mam tak wielką chęć być w Tobie że nic innego się już nie liczy , ale właśnie gdzieś przy stole , w kuchni lub gdziekolwiek się ruszysz , a ruszasz się tak pięknie że nieraz muszę wyjść żebyś znowu nie była zła jak Ciebie zaczepiam . Nie wiem czy zauważyłaś jak bardzo potrzebuję Twojej obecności przy mnie właśnie po , to wtedy pragnę Cię jeszcze bardziej może już nie w ten sposób jak przed ale potrzebuję Twojego ciepła , dotyku Twojego ciała i widoku który od zawsze mi dech zapiera w piersi . Faktem jest że boję się Ciebie zrazić jeszcze bardziej do siebie , staram się na swój nieudolny sposób być dla Ciebie tym który nie będzie się Tobie kojarzył z niczym przykrym . Wcieranie w to boskie ciało wszelkich balsamów czy kremów zawsze było i jest dla mnie największym wyróżnieniem z Twojej strony , masarz jest tylko w jakiejś części przyjemny bo bardzo nie lubię wciskać w to cudowne ciało niczego na siłę chociaż wiem że dopiero taki masarz przynosi odpowiednie efekty , lecz głaskać i wcierać w Ciebie wszystko co tylko możliwe a jeszcze lepiej całą Ciebie całować , może nie tak jak byś chciała ale smakować Twoje ciało całe nie wyłączając żadnego zakamarka . Piszę to teraz chociaż możesz mi wierzyć że pragnienie tego właśnie idzie za mną od momentu kiedy Cię poznałem . Chociaż przy pierwszych spotkaniach nie myślałem o Tobie jak o seksownej dziewczynie a jedynie widziałem kogoś kto mnie przygarnie czy to jako przyjaciel czy chociaż koleżanka . Sama Twoja osoba działa na mnie jak najlepsze lekarstwo , słysząc Twój głos w czasie naszych randek lub rozmawiając z Tobą przez telefon mam takie wspaniałe uczucie że gdzieś jesteś , że mogę Cię zobaczyć , daje mi to siłę aby tu wytrwać . I znowu nie jest to tylko sprawa obecnej rozłąki , na pewno pamiętasz nasze rozmowy przez telefon zakładowy w pracy , gdy mogłem Cię godzinami słuchać chociaż często słyszałem tylko Twój oddech w słuchawce . Była to wtedy i jest teraz czysta rozkosz dla mnie . Tak kiedyś jak i obecnie lubię leżeć i patrzeć jak śpisz , czuć Twój zapach ,Twoje ciepło . Najczęściej przeszkadza Tobie kiedy jestem zbyt blisko a bo się pocę lub drgam przez sen , ale to właśnie Twoja bliskość daje mi spokój i przynosi najpiękniejsze sny . Pamiętasz moje porównanie Ciebie do modliszki ? Na pewno pamiętasz , bardzo Ciebie to zabolało , a ja naprawdę zawsze czułem przepływającą między nami energię , mało tego uwielbiałem i dalej to ubóstwiam , czuję wtedy że coś nas łączy , że nie jesteśmy osobnymi osobami tylko prawie jednym ciałem . Ostatnio kochamy się bardzo trzeźwo , ale czy pamiętasz te dni kiedy wiedziałem jak zaczynaliśmy lecz prawie nigdy nie miałem pojęcia co robiliśmy i jak długo , zawsze traciłem głowę , czy raczej rozum odchodził w niebyt kiedy byłaś na tyle blisko że świat przestawał istnieć . Tak jest i teraz , z tym że bardzo staram się uważać aby nie zrobić Ci krzywdy , wiem przy tym doskonale że trudno te starania zauważyć , pewnie za bardzo skupiam się nie na tym co trzeba i bardziej istotne Twoje potrzeby umykają mi całkowicie . Cóż nigdy nie byłem zbyt dobry w tych sprawach , ani za bardzo świadomy Twoich potrzeb więc i problemów narobiłem przez ten czas sporo . Bardzo czekam kiedy będę mógł Cię znowu dotknąć i poczuć Twój zapach i smak . Uwielbiam Cię .

Jak nazwać taki typ człowieka , który nie potrzebuje domu , swojego miejsca , bliskich , potrafi cieszyć się tym że ma pracę , że wokoło jest wielu kolegów , dostanie dach nad głowę i jest szczęśliwy , mało tego on ucieka przed obowiązkami domowymi , nudą przed telewizorem z żoną . Żona była dobra kiedy hormony nie dawały człowiekowi spokojnie usiedzieć w miejscu , teraz jest tylko świadectwem jego normalności , pokazaniem światu że jestem zwyczajnym człowiekiem mam żonę , dzieci , dom . Tak naprawdę więcej czasu spędzają wszędzie tylko nie w domu . Kiedy muszą jechać na urlop czy jakieś inne sprawy ściągają ich w domowe pielesze , zawsze znajdą czas dla kolegów , wizytę w knajpce czy wyjście na jakąś imprezkę i to nie koniecznie z rodziną . Najlepsze są rozmowy przez telefon takich panów . Piszę tutaj o panach lecz nie wątpię że kobiety nie odbiegają zanadto od tego wzorca obieżyświata , ja mogę opisać tylko mężczyzn ponieważ tylko w takim towarzystwie się obracam . Wracając do rozmów przez telefon , jeżeli już odbiorą telefon od żony na który przezornie ustawiony jest inny dzwonek , to nie trzeba słuchać żeby od razu zorientować się z kim taki pan rozmawia . Towarzyszy im w takim wypadku bardzo słodki uśmiech ( jak by ona mogła to zobaczyć ) oraz takie skrępowanie jakie im towarzyszyło podczas pierwszych randek . Wyjątki oczywiście są , jak wszędzie . Słyszałem już rozmowy prowadzone bardzo podniesionym głosem , z taką ilością przerywników , że treści tam szukać by próżno .  Ludzie tacy żyją tu i teraz , nie jest istotne gdzie są ważne aby można było kupić sobie coś dobrego do jedzenia , mieć z kim wypić i pogadać , oraz do kogo ponarzekać na świat , ludzi a przede wszystkim politykę , tak nieraz to wygląda jak by wszyscy znali się na tych niuansach lepiej niż politycy . Może i nasi decydenci nie są w tych sprawach zbyt biegli lecz mają swoich doradców którzy potrafią im podpowiedzieć coś z etykiety , finansów czy innych bardzo konkretnych problemów . My , laicy mamy bardzo wąskie pojęcie o tych sprawach i właśnie dla tego staramy się wybrać odpowiednie osoby aby za nas zajmowały się tymi problemami i w miarę rozsądnie rządziły naszymi wspólnymi dobrami . Nie prowadziłem nigdy własnej firmy , ale mniej  więcej wiem na czym to polega , tak że potrafię powiedzieć niekiedy innym że jak zazdroszczą innym ich władzy i pieniędzy niech sami spróbują sami założyć  poprowadzić swój interes a przekonają się jak łatwo i przyjemnie zarabia się takie pieniądze . Wiem doskonale że nie jeden z nich potrafiłby poprowadzić taki interes , jak nie za granicami naszego państwa to chociaż u nas , wystarczy do tego odrobina chamstwa szczypta pazerności i wiele pewności siebie . Większość z nich ma wszystkie te cechy , ale dominującą ich mocą jest jednak wygoda i całkowity brak odpowiedzialności , czy konsekwencji w działaniu . Faktem jest że żony niektórych z nich nauczyły ich opuszczania  desek klozetowych , co w wypadku gdy w jednym lokalu przebywa dziesięciu mężczyzn nie zdaje zupełnie egzaminu , choć i tak myślę że to raczej matki to im wpoiły nie żony , to i tak mają wiele nawyków ludzi niezależnych , wolnych , potrafiących dbać o swoje wygody . Nie napiszę wam jak potrafią dbać o czystość wokół siebie , nie  przytoczę żadnych przykładów zachowań ale napiszę  jak potrafią zachować się przy stole , pomijając co ciekawsze momenty które bardzo trudno  jakoś w jeden sposób opisać tak są komiczne , czy raczej dla mnie tragiczne , ale  pokarzę wam jedno z zachowań spotkanych nie tylko to lecz tak że w kraju . Kiedy ktoś smaruje chleb smalcem ( lub czymkolwiek innym , ponieważ to wszystko są tylko przykłady ) a następny ma chęć wykorzystać ten sam nóż do krojenia chleba i kolejny chce pokroić rybę inny zaś rozsmarować dżem na kanapce , za każdy razem nóż jest  dokładnie wycierany . Co prawda w spodnie kolejnego użytkownika , i niezależnie czy pracują przy betonowaniu , czy przy świniach lub sortowaniu śmieci , nóż używany do jedzenia musi być czysty . Jeżeli warunki socjalne są jakie zastaliśmy , trudno , staramy się z tym żyć tak aby inni mogli wejść po nas i nie wzywać panienek z płatną miłością . Miara estetyki , pojęcie czystości jest bardzo względnym pojęciem i każdy ma na to swój punkt widzenia . Jeden zostawi podłogę zalaną wodą i nie wytartą muszle klozetową ale za to opuścił deskę , inny zostawi podniesioną deskę lecz nie wytrze podłogi ani nie uprzątnie łazienki po swoich ablucjach . Każdy z nich postępuje  tak jak został wychowany czy to przez matkę czy przez żonę .

Jak to nieraz śmiesznie się dzieje z ludźmi, masz spokojne lędźwie nie musisz martwić się tym że zostaniesz z tymi problemami sam i rosną ci skrzydła. Były to dni kiedy niczym się nie martwiłem, życie biegło spokojnie. Nawet wielkie burze czy tragedie przyjmowałem jako kolejną rzecz którą trzeba przepłakać, zacisnąć zęby i do przodu, bo nikt za nas tego nie przeżyje. Wiele rzeczy robiłem źle jak i teraz, lecz teraz jest to problem, niekiedy tak wielki że naprawdę ciężko to udźwignąć. W tamtych dniach przeżyło się coś miłego, coś strasznego i dni biegły dalej, bo tak trzeba było.

Dobrym tego przykładem jest choroba córki.

Miała około roku, wezwaliśmy pogotowie, lekarz badał ją zimnym stetoskopem po czym zapisał lekarstwo. Była noc, zima poprosiłem żeby podwieźli mnie do apteki. Kiedy wracałem do domu poszedłem na skróty, bo i tak było bardzo daleko a droga prawie nie przejezdna. Słabo jeszcze znałem okolice więc po kilkuset metrach zapadłem się w śnieg. Dopóki szedłem po zmarzniętym i mocno ubitym śniegu przy skarpie, miałem śniegu najwyżej po kolana. Dopiero po przejściu tej twardej warstwy okazało się że skarpa ma kilka metrów wysokości, w tym wypadku głębokości. Zawisłem między ziemią a niebem, w szybie gdzie tylko kawałeczek nieba z gwiazdami widziałem. Czekać do wiosny? Przecież w takiej dziurze nikt mnie nie znajdzie, zwłaszcza iż cały czas była zamieć zasypująca wszelkie ślady. W domu czekała na mnie chora córka, i chociaż było to zwykłe przeziębienie z powikłaniami, to musiałem jej zanieść lekarstwa. Był to właśnie czas kiedy mogłem chodzić po chmurach, góry  przenosić. Powolutku, bardzo spokojnie wyszedłem na wierzch. Tak naprawdę to nie bardzo pamiętam jak to zrobiłem, wiem jedno, spokojnie i metodycznie brnąłem na górę. Do domu dotarłem ze śniegiem we wszystkich możliwych zakamarkach ubrania. Uśmiechnięty i spokojny chociaż z zaspy miałem jeszcze kilkaset metrów do domu.

Tak to właśnie działało. Niemożliwe? Wszystko w takie dni było możliwe i bezproblemowe.

Pracowałem w betoniarni, wyrzucili starą pogiętą i połamaną taczkę. Czegoś takiego brakowało mi na naszej budowie. Kiedy wszyscy już poszli do domu, nawet ci którzy musieli zostać do wieczora, skończyłem swoją pracę , i chociaż nie miałem o tym zielonego pojęcia, pospawałem, poprostowałem tą taczkę. Kończyłem dobrze po północy, cały czas rozmawiając z ojcem. Taczkę trzeba było jakoś zataszczyć do domu. Przez bramę się nie odważyłem, za krótko tam pracowałem nie znałem ludzi i zasad jakie tam panowały. Przerzuciłem taczkę przez wysokie ogrodzenie zakładu, i okazało się że trafiłem na czyjeś podwórka. Przy szczekaniu psów, przy zapalnych światłach jakoś wyszedłem na drogę i potem torami, bo tak było najbliżej, ciągnąłem ją do domu. Z torów zejść nie mogłem ponieważ były na wysokim nasypie. Doszedłem i taczka służyła  nam wiele lat.

Nic nie było niemożliwe!

Kiedy jednak mężczyzna przestaje być mężczyzną staje się nikim. Kiedy nie ma z kim dzielić rozkoszy jaką daje obopólna radość jednego ciała splecionego z dwóch istot które siebie nawzajem potrzebują, mężczyzna zaczyna ginąć, w człowieku mało zostaje z bojownika, z tego który jak trzeba to i góry przenosić będzie. To co było istotą jego człowieczeństwa, jego siłą żeby  stawać z zaciśniętymi pięściami przeciw całemu światu chociażby, umiera w nim. Jestem teraz już stary i chociaż jeszcze wyrywam się żeby coś zrobić, szarpie się próbując, tak jak kiedyś stanąć na równi z innymi w pracy. Niestety mało tego że sił brakuje to jeszcze po jakimś czasie dopada człowieka taka słabość że wsiąść do samochodu nie mogę, a i wysiąść kiedy w nim posiedzę trochę nie daję rady.

Byłem u lekarza, coraz częściej ich odwiedzam, miły starszy pan nie miał dużo mi do powiedzenia i wizyta skończyłaby się po kilku słowach ponieważ dopóki nie będzie widział wyników badań nie jest w stanie nic powiedzieć. Starszemu panu widać trochę nudziło pogadaliśmy więc o mojej pracy.

Bardzo go zaciekawiło kiedy powiedziałem jak to w czasie pracy czuję przypływ adrenaliny. No ale kiedy to przychodzi, jak pan to tak układa czy kiedy? Sama praca jest przyjemnością, samo to że człowiek czuje się coś wart, że możesz zrobić coś za co będziesz szanowany, że dasz radę zrobić porządnie to czego nie każdy potrafi. To jest ten moment kiedy krew żyłach szybciej krąży, kiedy przestają dochodzić do głosu twoje ograniczenia i słabości. Możesz wszystko. Ta sama zasada jest w kontaktach z kobietami, zapominasz o wszystkim, o wszystkich swoich ułomnościach, słabościach. Nieraz przekonałem się jednak, że nie każde ciało które ciebie pragnie ani nie zawsze to które mocno trzymasz za rękę, działa w ten sam sposób. Jest z tym jak z jakimś lekarstwem, wchłania człowiek całe ale działa ono tylko w pewnym zakresie, podczas kiedy reszta zostaje zimna i nieczuła na jej działanie.

Przekonałem się o tym wielokrotnie w swojej sypialni. Razem z moją panią bardzo reagujemy na zmiany ciśnienia, na wilgoć w powietrzu. Jest na to tylko jeden sposób, ale trzeba chcieć  go użyć będąc zawsze gotowym, zbliżenie dwóch ciał, zapamiętanie się w tym. Nie musi to być całkowite spełnienie, wystarczy aby dążyć do wzajemnych rozkoszy, do bliskości takiej żeby stopić się w jedno.

Normalnie moja  pani używa w takich sytuacjach maści, lekarstwa żeby w  końcu przestało boleć, po naszych wspólnych zabiegach, dopiero po jakimś czasie wracają te dolegliwości.

Człowiek jest istotą słabą, uwielbiam moją panią  dotykać, myć masować, niestety jeżeli wiem z góry że potem mam odejść na bok i nie przeszkadzać, trudno mi się do tego zmusić. Nieraz w nocy prawie nic nie spałem czekając żebym mógł się do niej przytulić, popatrzeć w świetle księżyca lub w świetle diod jakichś urządzeń podłączonych w sypialni jak śpi, wąchać jej zapach snu, oddychać jej powietrzem.

Najlepsze w tym wszystkim jest to, że dopóki jest odrobina adrenaliny, jest ktoś kto potwierdzi twoją wartość jako mężczyzny, chce się żyć. Kiedy jednak to wszystko mija, zwyczajnie nie ma tego albo jest takie słabe, że jest tylko kropelką dającą siłę tylko na ten moment kiedy coś takiego się dzieje po czym znika jak przeciąg po zamknięciu okna. Wraca wtedy rezygnacja, brak celu, brak wiary tak w siebie jak i w to do czego próbujesz dojść. Najlepiej widać to na przykładzie alkoholu, człowiek pije żeby nie myśleć, nie tęsknić, nie pożądać tego co wydaje nam się już nieosiągalne. Widać to też w czasie prowadzenia samochodu. Jedziesz bo musisz często stanowczo zbyt szybko, nie patrząc na możliwe tego konsekwencje. Wszystko jest bez znaczenia, ten świat który przestaje być moim światem oddala się tak bardzo, że jedziesz jakby była to twoja ostatnia jazda, jakbyś nie miał tak naprawdę dokąd jechać. Gdy młody jeszcze byłem i to wszystko miało jakiś sens, kiedy chciało się żyć, do domu zawsze się spieszyłem, jeżeli była taka możliwość zbierałem polne kwiaty dla mojej pani, robiłem z drutu jakieś dekoracje( mało kiedy przyjęte) targałem po prostu co ładniejsze rzeczy dla niej. Przynosiłem jej zawsze swoją tęsknotę za nią, która rosła we mnie jak tylko wychodziłem z domu. Teraz potrafię wypić zanim w drzwi domu wejdę albo wprowadzić samochód do garażu i siedzieć w nim.